Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Κλασικό φαινόμενο....(2)

Υπάρχουν πράγματα που απλά με εκνευρίζουν και πράγματα που με εκνευρίζουν πραγματικά πολύ!!!
Ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι κάποιοι επιβάτες θεωρούν τον άλλο, κάτι σαν στήριγμα. Αυτό μεταφράζεται στο εξής: δεν κρατιέμαι και πολύ καλά επειδή έχω πιασμένα τα χέρια μου, επειδή νυστάζω ή κι εγώ δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν πολυπειράζει γιατί αν χρειαστεί έχω εσένα για στήριγμα!! Αν φρενάρει το τρένο, αν κόψει ταχύτητα ή σταματήσει, πάντα θα υπάρχεις εσύ για να με κρατήσεις και να πέσω πάνω σε κάτι μαλακό. Καλό πράγμα δεν λέω το να βοηθάς τους συνανθρώπους σου αλλά στην προκειμένη περίπτωση βγάζω σπυράκια. Όπως δεν πηγαίνω να πέσω πάνω στους άλλους, όπως σέβομαι τον χώρο τους, το ίδιο περιμένω από τους άλλους. Παράλογο;
Κάτι άλλο που με εκνευρίζει είναι η...πώς να το θέσω; Η παραγωγή ήχων από το οσφρητικό όργανο των άλλων...προφανώς υπάρχουν άνθρωποι συναχωμένοι οι οποίοι τυχαίνει να μην έχουν χαρτομάντηλο εκείνη τη στιγμή αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό συμβαίνει σε όλους!!! Γιατί είμαι υποχρεωμένη να το δέχομαι αυτό; Δε νομίζω ότι λίγη διακριτικότητα και ευγένια βλάπτει...
Ένα άλλο κλασικό φαινόμενο είναι το πρόβλημα με τα παράθυρα...Πας να το ανοίξεις, σου λένε ότι κρυώνουν. Δεν το ανοίγεις, σου λένε ότι μυρίζει και ότι πρέπει από κάπου να μπει αέρας...άκρη δεν βρίσκεις!!! Για να μην μιλήσω για την κατάσταση που επικρατεί το καλοκαίρι..πρέπει να φοράς αντιασφυξιογόνο μάσκα για να μπεις στα βαγόνια. Τότε δεν έχει κρύο για να κρυώσει κανείς από το ανοιχτό παράθυρο, αλλά και πάλι λίγοι είναι αυτοί που τα ανοίγουν...Το μεγαλύτερο μέρος των επιβατών αδιαφορούν για τους άλλους, απλά αδιαφορούν....γιατί; Κανείς δεν τους έμαθε να σκέφτονται και τον άλλον;
Πρόβλημα αποτελεί κατά τη γνώμη μου και το γεγονός ότι όλοι οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο και δεδομένο ότι πρέπει να σηκωθείς για να κάτσουν. Όλοι αναρωτιούνται: "μα που πάνε όλοι αυτοί οι παππούδες τέτοια ώρα το πρωί;". Κατά τη γνώμη μου, πάνε βόλτα με τη δροσούλα (ακόμα και όταν έχει καύσωνα και έχει βουήξει ο κόσμος ότι δεν πρέπει να μετακινούνται) και απλά εσύ που πας στη δουλειά σου και που δεν θα σηκώσεις κεφάλι για 8 ώρες είσαι υποχρεωμένος να πας όρθιος για να γλιτώσεις την πρωινή γκρίνια. Δεν παίζει ρόλο αν είσαι κουρασμένος, αν πονάς πουθενά ή αν είσαι έγκυος και δεν έχει αρχίσει να φαίνεται ακόμα...πρέπει να σηκωθείς!! Προσωπικά σηκώνομαι όταν είμαι καλά και ακόμα περισσότερο, σηκώνομαι με μεγάλη με χαρά όταν βλέπω κάποιον συμπαθητικό παππούλη ή γιαγιούλα...αλλά όταν με κοιτάνε με αυτό το ύφος το περίεργο...μουλαρώνω χειρότερα.
Εκνευριστική βρίσκω και την κατάσταση στις κυλιόμενες σκάλες!!! Αφού σου λέει ανθρωπέ μου από το μεγάφωνο η κυριούλα, να στέκεσαι από δεξιά και να κρατιέσαι γιατί πας από αριστερά και κάθεσαι ακίνητος; Αφού από αριστερά πάνε οι βιαστικοί, γιατί κάθεσαι εκεί; Συναδελφός μου, όταν τη ρώτησα γιατί το κάνει, μου απάντησε ότι θα στέκεται όπου θέλει γιατί εκτός των άλλων εκείνη δεν μπορεί να ανέβει πιο γρήγορα τα σκαλιά γιατί φουσκώνει...!!! Άρα αφού εγώ δεν μπορώ να ανέβω από αριστερά, να μην ανέβει και κανένας άλλος!!! Μπορεί να υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο....απαράδεκτο!!!
Τέλος, γαϊδουριά αποτελεί το γεγονός ότι αρκετοί επιβάτες πετάνε τα εισιτήριά τους κάτω. Αφού ο χώρος είναι γεμάτος από κάδους για τα σκουπίδια...Έχει τύχει να δω άνθρωπο να παίρνει από κάτω πεταμένο εισιτήριο γιατί νόμιζε ότι ήταν δικό του και να το ξαναπετάει κάτω όταν καταλαβαίνει ότι είναι άλλου!!! Ήμαρτον....

3 σχόλια:

amandarini είπε...

a ayto me tis skales exei ginei kai topic edw.
http://www.electricrequiem.com/forum/viewtopic.php?t=8711

e_passenger είπε...

Περιστατικό: Ανέβαινα με τις κυλιόμενες του μετρό και ξαφνικά βλέπω στο τέλος της σκάλας να έχει μαζευτεί ένα μπούγιο ανθρώπων. Ένας κύριος είχε πέσει στο τελείωμα της σκάλας, είχε κλείσει όλη την έξοδο και κάποιοι προσπαθούσαν να τον σηκώσουν. Όταν έφτασα εκεί συνειδητοποίησα ότι αναγκαστικά θα έπεφτα επάνω σε αυτούς που ήταν μπροστά και οι από πίσω σε εμένα... καθώς οι κύριοι/ες που παρακολουθούν από τις κάμερες δεν ξέραν να σταματήσουν τη λειτουργία της σκάλας, παρά μόνο ξέρουν να σου την λένε άμα τρως ή πίνεις στο μετρό!
Σας πληροφορώ ότι εάν υπήρχαν πάνω από τρία άτομα από πίσω μου (ευτυχώς μόνο τόσοι ήταν) θα γίνονταν χαμός. Το συμβάν έληξε με τη βοήθεια κάποιων ατόμων που κατάφεραν να σηκώσουν τον κύριο ο οποίος από το σοκ δεν μπορούσε να αντιδράσει... Καλά που υπάρχουν και οι υπάλληλοι του μετρό για να μας χαζεύουν τι κάνουμε σε καταστάσεις πανικού. Άχρηστοι!

Ntina είπε...

Σχετικά με το περιστατικό στις σκάλες του μετρό και το κατά πόσο βοηθούν ή όχι οι υπάλληλοι στις κάμερες και γενικότερα στους σταθμούς, έχω να αφηγηθώ ένα αστείο περιστατικό που μου συνέβη πριν από αρκετά χρόνια. Είχα πάει να πάρω κάτι ακτινογραφίες (τη δική μου και μιας φίλης μου) και περίμενα το μετρό για να πάω στη δουλειά μου. Κάποια στιγμή μου γλύστρισαν: η μια στάθηκε ακριβώς στην άκρη της αποβάθρας και η δέυτερη έπεσε στις γραμμές του μετρό, ευτυχώς στην έξω πλευρά, στο κενό ανάμεσα στον τοίχο της αποβάθρας και τις ράγες!
Πήγα στον υπεύθυνο του σταθμού ο οποίος μου είπε να ξαναπάω μετά από λίγη ώρα που θα αραίωναν τα δρομολόγια (ήταν ώρα αιχμής).
Όντως έτσι έγινε, ξαναπήγα, ο υπάλληλος συνεννοήθηκε με τον ασύρματο, σταμάτησαν τα τρένα, κατέβηκε στις ράγες και την έπιασε την ακτινογραφία, οπότε γλίτωσα την κατσάδα από την φίλη μου μιας και η δικιά της ακτινογραφία είχε πέσει...καλό;