Περιμένοντας στη στάση....

Αρκετές γαϊδουριές βλέπω επίσης όταν περιμένω στις στάσεις των λεωφορείων και των τρόλλευ. Ξεκινώντας από το σπίτι μου κάθε πρωί για να πάω στη δουλειά (περίπου την ίδια ώρα κάθε μέρα) βλέπω σχεδόν τα ίδια πρόσωπα να περιμένουν και αυτά μαζί με μένα, άρα έχω τη δυνατότητα να τσεκάρω συμπεριφορές (πρέπει με κάποιο τρόπο να λειτουργήσει το μυαλό για να μπορέσω να ξυπνήσω). Όταν κάτι επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση...
Υπάρχει ένας κυριούλης ο οποίος για κάποιο λόγο φαίνεται να έχει πρόβλημα με τις αφίσες, τα ενοικιαστήρια και οτιδήποτε είναι κολλημένο στις κολώνες: το αποτέλεσμα; Κάθεται και σκίζει ό,τι βρει γεμίζοντας τα πάντα και τους πάντες (όταν φυσάει για παράδειγμα) με μικρά χαρτάκια...
Υπάρχουν αυτοί οι οποίοι εμπνέονται από τη στάση και βρίσκουν ευκαιρία να καθαρίσουν το λαιμό τους ή τη μύτη τους και αυτοί οι οποίοι κάθονται μπάστακες μπροστά σε οποίονδήποτε περιμένει λες και το κάνουν επίτηδες για να τον κρατήσουν σε αγωνία μέχρι την τελευταία στιγμή για το ποιο λεωφορείο ή τρόλλευ πλησιάζει. Έκπληξη βρε κουτούτσικο!!!
Έχει τύχει περίπτωση να περιμένω τρόλλευ και να αναρωτιέμαι ξαφνικά αν χιονίζει...Ο λόγος ήταν ότι μια κυριούλα άδειασε από μια τσάντα κομματάκια αφρολέξ (!) για να φάνε τα περιστέρια (!) και μάλιστα δεν έφευγε και χάζευε να δει τι θα κάνουν. Το γεγονός ότι είχε γεμίσει ο κόσμος δεν φάνηκε να την ενοχλεί...γιατί τόση γαϊδουριά;;;